در حسرت وصال
تواز تبار بهاری چگونه بی تو بمانم
شمیم عاطفه داری چگونه بی تو بمانم
تواز سلاله نوری تو آفتاب حضوری
به رخش صبح سواری چگونه بی تو بمانم
تویی که باده نابی و گر نه بی تو چه سخت است
تمام عمر خماری چگونه بی تو بمانم
ببار ابر بهاری هنوز شهره شهر است
کرامتی که تو داری چگونه بی تو بمانم
بیا به خانه دلها که در فراق تو دل را
نمانده است قراری چگونه بی تو بمانم
قال الله تعالی:«و الواستقاموا علی الطریقه لاسقیناهم مائا غدقا»
:واگر در را راه هدایت(ولایت اهل بیت)استقامت کنندبه آن ها آب گوارایی می نوشانیم.
خوش به حال اون هایی که جوری به وظیفه شون عمل کردن که الان مهمان اهل بیت هستن!
سرسفره فاطمه زهرا سلام الله علیها! !...سرسفره امام حسین علیه السلام!
خوش به حال اونایی که الان به آب گوارای محبت رسیدن ودارن عطش عشق خودشون
را دوبرابر می کنن!! این روزا بعضی از عزیزان ودوستان عزادار شهدا وزخمی های انفجاردر مراسم
عزادرای رهپویان وصال شیراز هستن.مخصوصا اونهایی که در مراسم اون شب حادثه شرکت داشتن
ویا از نزدیک تبعات اون حادثه دلخراش رادیدن. بدون شک خیلی از اونهایی که توی مراسم بودن
وبا چشمشون صحنه هارا دیدن، در کنار همه ناراحتی ها ( اینکه چرا مسئولین وکارشناسان مثل
کبکی که سرش را زیر برف می بره وخیال می کنه کسی اونو نمی بینه، خودشون را به نفهمی
می زنن ویه جورایی می خوان تخمی که وهابیت داره تو لونه شیعه میذاره زیرخاک قایم کنن ویا به
خاطر اینکه دوستان ونزدیکانشون را از دست دادن ویا...)یه عذابی هم اونها را آزار می ده.
واون حسرت ملحق نشدن به کاروان شهداست: چرا ما نه؟! ای کاش ما هم...!...لابد مارانخواستن...
شایدلایق نبودیم...شاید...شاید ...!
ای کاش این صحنه ها برای ما درسی می شد که ما را کمی متذکر می کرد.
باعث انقلابی در درونمون می شد.در اعمالمون.در زبانمون.درقلبمون.نه فقط برای چند روز.
برای همیشه.نکنه در آخرت هم باز چشمان ما ببینه که نزدیکان ما ،آشنایان ما دارن به امامشون
ملحق میشن ولی ما....!همه دارن به آب گوارا می ر سن ولی مادرآتش حسرت جرعه آبی بسوزیم...
اللهم انی اسئلک الامان یوم یعرف المجرمون بسیماهم.
بیاییم ما هم استقامت کنیم...
یا باب الله !
ادرکنی ادرکنی ادرکنی
الساعة الساعة الساعة
